DEYYUS

DEYYUS

küçük bir çocuktu bilmem yaşı kaç
uçkuruna sahip olmayan deyyus
tenine dokunurken duymadın utanç
aile terbiyesi almayan deyyus

sana insan diyemem dilim varmaz
el vursam yüzüne elim varmaz
sövsem yedi ceddine belim varmaz
onuru serefi kalmayan deyyus

gözün kör olaydı görürken daha
inmeler ineydi yürürken daha
nasıl baktın yüzüne ölürken daha
bir damla göz yaşı salmayan deyyus

saçının teline kıymaz anası
insan nasıl kahrolur nasıl yanası
kapanmaz bir ömür bizde yarası
Kuran ı sünneti bilmeyen deyyus

sana söylenecek sözüm var amma
kurulmuş alevim közüm var amma
bu işe kökten bir çözüm var amma
desinler sabahı bulmayan deyyus

öyle bir derde düş yaran onmasın
yediğin içtiğin içine sinmesin
sel olsun göz yaşın bir gün dinmesin
olasın ömrünce gülmeyen deyyus

yakındır feleğin sana metemi
çile ile geçsin ömrün her demi
az gelir ağzına eşeğin gemi
doğru yola gemsiz gelmeyen deyyus

çınaroğlu sitem eder devlet ricale
kale olmak gerekti çelik bir kale
bizi kim getirdi bilmem bu hale
kalbindeki lekeyi silmeyen deyyus....r. çınaroğlu