GECEDEN KALAN

GECEDEN KALAN

hüzündür bize kalan,
her geceye bir başka düşer
her geceye bir ayrılık
ne var ne yok gönülde olan
her gece bir başka yalnızlık
ve ayrılık bir aşka düşer
gözden ve gönülden ırak
hüzündür bize kalan

hüzündür bize kalan,
damları eskimiş meyhaneler gibi
keder akıtır her gök görleyende
bilmezler ne içer içmek isteyen
her geceye bir destan sığar,
her geceye bir anı
her gece çalar da kapını
hüzündür bize kalan

hüzündür bize kalan,
elinde eski bir mektup,
gönlünde derin bir yara
her gece dalar yar*sız uykulara
ve böler geceyi acının en koyusu
bir zindana düşmüş gibi
yalnızlığın korkusu,
her gece usulca sol yanıma sokulup
hüzündür bize kalan

hüzündür bize kalan
ardında sıra dağlar bırakmış gibi
nil gibi, fırat gibi diyar diyar
susuz topraklara akmış gibi
mum misali, yahut gece lambası
kendini yar için yakmış gibi
sabahı bekler de bilir aşığın
geceden bir anı bırakmış gibi
hüzündür bize kalan

hüzündür bize kalan,
tan yeri ağarır, ezanlar ve Allah
baş başadır kullar ve İlah,
sabah olmuşcasına sabah
geceden kalan ne varsa yekün
fark etmez bu derde gün be gün
sevdadır sevene yük olmaz
çiledir, hasrettir, bu sevda tek olmaz
dua eder gibi açıp gönülleri
hüzündür yalnız bize kalan
o mutlu sabahı bekler gibi..... rasim çınaroğlu